Litwa

Turystyka na Liwie

Stosunek do Polaków na Litwie jest życzliwy. Sporo Litwinów zna język polski. Kultura i dobry obyczaj wymaga, aby zapytać ewentualnie, czy dana osoba zna nasz ojczysty język. Nie należy bez pytania np. rozpoczynać rozmowy po polsku, aczkolwiek nasz język jest prawie powszechnie znany w regionie Wileńszczyzny, Druskiennik czy wschodniej Litwy. Wystarczy grzecznie zapytać, okazując szacunek dla odzyskanej z wielkim trudem niepodległości i biorąc pod uwagę ogromne znaczenie języka litewskiego dla państwowości, a momentalnie zyskamy sympatię otoczenia. Polska postrzegana jest przez młodych Litwinów jako okno na świat i kraj dużych możliwości, którego walka z komunizmem ułatwiła w dużym stopniu odzyskanie niepodległości przez nich samych. Biorąc zatem pod uwagę różnego rodzaju czynniki - stwierdzić należy, że Litwa jest krajem bardzo przyjaznym dla polskiego turysty, dość bezpiecznym i spokojnym. Turystyka rozwija się tu coraz szybciej, aczkolwiek stwierdzić należy, że kraj ten jest zdecydowanie niedoceniany przez Europejczyków, w tym Polaków jako doskonałe miejsce na wypoczynek i cel wycieczek.

Historycznie Litwa dzieli się na dwa duże regiony przedzielone rzeką Niewiaż (Nevežis): Żmudź (Žemaitija) i Auksztotę (Aukštaitija). Z kolei Auksztota dzieli się na południowo-wschodnią Dżukiję i południowo-zachodnią Suwalszczyznę, której część położona jest na terenie Polski. Funkcjonuje także podział na Litwę Wschodnią z Wilnem, Litwę Środkową (Kowno, Poniewież), rejon nadmorski (okolice Kłajpedy z Połągą i Mierzeją Kurońską) oraz Litwę Południową (Druskienniki, Olita). Obecnie kraj podzielony jest administracyjnie na 44 powiaty i 11 okręgów miejskich.