Przeważają gleby ubogie darniowo-bielicowe (ok. 1/2 pow. kraju), darniowo-glejowe i bielicowo-bagienne (rędziny 7% i mady 1%). Litwa leży w strefie lasów mieszanych, na ubogich glebach piaszczystych rosną bory sosnowe z sosną zwyczajną, a na glebach żyźniejszych lasy świerkowe ze świerkiem pospolitym z udziałem drzew liściastych lub dąbrowy z dębem szypułkowym, a na południu lasy dębowo-grabowe. Lesistość kraju wynosi 26%, pastwiska zajmują 17% powierzchni. Liczne torfowiska (ponad 6 tys.) zajmują ok. 5% powierzchni kraju, szczególnie rozległe na Wysoczyźnie Żmudzkiej. Rezerwaty przyrody (m.in. łabędzie pod ochroną na jeziorze Žuvintas): Litewski Park Narodowy (Aukštaitija), założony w 1974, o powierzchni 30 tys. ha, ponad 60% obszaru parku zajmują lasy.

Długość wybrzeża: 99 km
Całkowita granica lądowa: 1 273 km
Długość granic z sąsiadującymi państwami: Białoruś 502 km, Łotwa 453 km, Polska 91 km, Rosja 227 km
Najwyższy punkt: Juozapinės Kalnas (Góra Józefowa) 292 m n.p.m.
Najniższy punkt: Morze Bałtyckie 0 m
Najdłuższa rzeka: Niemen 937 km

Litwa posiada niewiele własnych bogactw naturalnych - jest zasobna głównie w złoża torfu, żwiru, dolomitu, anhydrytu i bursztynu.